هوالنـــــــور

این نبود که فقط به زبانش جاری شود ،  حرفش در وجودش جاری بود

حرف هایش، حرف نداشت

وقتی فرمود:

الحمد لله علی ما انعم ؛

همه نعمتهای خدایش را می شناخت

می شناخت که فرمود :

وله الشکر علی ما الهم .

و الثّناء بما قدّم من عموم نعم ابتدأها

می دانی یعنی چه ؟

خدا را شکر می کند ، برای چه ؟ برای همه نعمت هایش از آغاز خلقت تاکنون …

ابتدای سخنان خود را از خدا می گوید ؛ از محبوبش …

همه می دانیم که در چه شرایط سخی خطبه فدکیه ر اخواندند اما با همان حالت خستگی از دنیا و آدمای عهدشکن و بی انصاف و بی لیاقت ، همه را متوجه خداوند می کنند .این همه نعمات را یادآور می شود

ما را بیاد خداوند می اندازد

( حواسمون باشه اونجا که کم میاریم یکی هست دقیقا یکی هست و فقط یکی هست که لیاقت پناهنده شدن بهش هست نه دوست و رفیق و آشنا .پدر ومادر و معلم و شاگر نه رئیس این سازمان و وزارت و اداره ، نه دکتر و بیمارستان خصوصی و بیمه نه هیچکس دیگه .. فقط خدا براش شریک هم نسازم استاد می گفت خداوند شزیک خعلی خوبیه ! چطور ؟! فرموده اگر بخوای کسی رو در عملی خوبت با من شریک کنی من شریک خوبیم همه سهم خودمو می بخشم به شریکم حتی اگر نودونه درصد باشه … )

اینکه زیبای مهربانم، مادرم ، حضرت زهرای اطهر سلام الله علیها ، عاشقانه با خدایش سخن می گفت این که عبادت هایش منظم عاشقانه و خالصانه بود می تواند برای ما سرمشق باشد که باید حتما سرمشق باشد

ما موظفیم به عمل کردن و الگو گرفتن

می شــــــــــــــــــــــود

می توانیـــــــــــــــــــــــم

از امروز برنامه ای برای خلوت و گفتگو با خدا چه در نماز چه در غیر نماز داشته باشم

موقع بیرون اومدن از خونه ، تو مسیر راه ها ، موقع تصمیم گیری ها ، موقع اس ام اس دادنامون ، موقع جشن گرفتن ها ،  موقع قضاوت کردنامون ، موقع  استفاده از اینترنت و وبلاگ نوشتن ، موقع درس خوندن ، موقع حرف زدن ها موقع فکر کردن ها …

امتحان کنیم

فقط یک روز

نتیجه بسیار خوبی خواهد داشت ان شالله

به پیروی از مادر می شود یک روز خدایی ، نورانی ، زهرایی ، بهشتی

بسم الله