هوالله


ایهاالناس

ما می توانیم

بله  اما چه جوری ؟

فکر کنیم وبررسی کنیم و بنویسیم و تصویب کنیم و …تا نخواد نمیشه !!!

برا من که خیلی پیش اومده برنامه ریزی کنم در حد المپیک شایدم بهتر اما راستش عمل کردم در حد …

یه دفعه به خودم میام می گم فاطمه نیستم اگه فردا فلان کارو نکنم .

قول میدم بدجور (آره عزیزم حتما تا هفته بعد جزوتو آماده تحویلت می دم خب چی کار کنم یه هفته که چه عرض کنم تا آخر ترم بنده خدا باید بدوو تا یه صفحهش گیرش بیاد )

احتمالا خیلی خودمو آدم حسابی میدونم !نه؟

که انقدر با اطمینان می گم این کارو من انجام میدم اونم حتما این در حد اعتماد به نفسش خوبه اما یه چیز

کم داره اونم اینه :

وَلَا تَقُولَنَّ لِشَاْىْ‏ءٍ إِنِّى فَاعِلٌ ذَ لِكَ غَداً

إِلَّا أَن يَشَآءَ اللَّهُ وَاذْكُر رَّبَّكَ إِذَا نَسِيتَ وَقُلْ عَسَى‏ أَن يَهْدِيَنِ رَبِّى لِأَقْرَبَ مِنْ هَذَا رَشَداً

درباره‏ى هيچ چيز و هيچ كار، مگو كه من آن را فردا انجام مى‏دهم،

مگر آنكه (بگويى:) اگر خدا بخواهد. و اگر فراموش كردى (گفتن: ان شاءاللّه، همين كه يادت آمد) پروردگارت را

ياد كن و بگو: اميد است كه پروردگارم مرا به راهى كه نزديك‏تر است، راهنمايى كند.

خب وقتی آدمی رو آفریده همه ابزار ووسایل رو هم فراهم کرده توانایی استفاده از این ابزار رو هم خودش باید بده .این یه جور توکل کردن هست که ما می خوایم یادمون باشه دونه دونه نفس کشیدنمون و قدم قدم راه رفتنمون و …همه به خواست خداوند هست .

حالا

مامی توانیم …

ان شالله

به نکته های آیه هم دقت کنیم در ادامه مطلب

……………………………………………………………………………………………………………………………………………

نکته های آیه :

1- در سخن گفتن و تصميم‏گيرى خدا را فراموش نكنيم. «ولا تقولنّ…»

2- هرگز خود را مستقل از خدا ندانيم و بطور قطع از انجام كارى هر چند كوچك، در آينده خبر ندهيم. «لاتقولنّ… اِنّى فاعل…»

3- به امكانات و توان خود تكيه نكنيم، كه فراهم بودن مقدّمات، تضمين كننده انجام قطعى كار نيست. «لاتقولنّ… اِنّى فاعل…» در آنچه هم يقين داريم، بايد «ان شاءاللّه» بگوييم.

4- انسان پيوسته نيازمند خداست و در هر كارى بايد خود را وابسته به اراده‏ى الهى بداند. «لا تقولنّ لشى‏ء اِنّى فاعل…»

5 - جبران از دست رفته‏ها لازم است. «واذكر ربّك اذا نَسيت»

6- پيامبران نيز به تعليم و هدايت الهى نياز داشته‏اند. «قل عسى أن يهدين ربّى»

7- اظهار اميدوارى به امدادهاى الهى، از شيوه‏هاى صحيح دعاست. «عسى…»

8 - هدايت مراحلى دارد و همه‏ى آنها به دست خداوند است. «أن يهدين ربّى لاقرب من…»

9- بايد راه ميان‏بُر ونزديك‏ترين راه به حقّ و صواب را پيدا كرد. «اقرب من هذا…»

10- رسيدن به رشد برتر، آرزوى انبياست. «عسى أن يهدين ربّى لاقرب…»

11- براى انبيا نيز رشد و رسيدن به مراحل بالاتر وجود دارد. «عسى أن يهدين ربّى لاقرب من هذا رشدا»

12- تداوم ذكر خدا، كوتاه‏ترين راه رسيدن به رشد است. «واذكر ربّك… عسى أن يهدين ربّى لاقرب من هذا رشدا»


البتّه مراد از گفتن «اِن شاءاللّه» و «أعوذباللّه» و امثال آن، لقلقه‏ى زبان نيست، بلكه داشتن چنين بينشى در تمام ابعاد زندگى و در باور و دل انسان است.
امام صادق‏ عليه السلام فرمود: در نوشته ‏هاى خود نيز «اِن شاءاللّه» را فراموش نكنيد. روزى دستور داد نامه‏ اى بنويسند، هنگامى كه نامه را بدون «ان‏شاءاللّه» ديد، فرمود: «كيف رجوتم أن يتمّ هذا؟» چگونه اميد داريد كه اين كار به سامان برسد؟(تفسیر نورالثقلین ) پيامبر اسلام هنگام ورود به قبرستان مى‏فرمود: «وانّا اِن شاءاللّه بكم لاحقون» اگر خدا بخواهد ما هم به شما خواهيم پيوست، در حالى كه مرگ، حتمى است.(کشف تاالسرار)
انسان در عين حال كه اراده دارد و آزاد است، ولى به طور مستقل نيست و همه‏ ى كارها به او سپرده نشده كه بدون خواست خدا هم بتواند كارى انجام دهد. يعنى انسان نه در جبر است و نه اختيار تمام امور به او داده شده است، بلكه آزادى انسان در سايه ‏ى مشيّت خداوند است. «الاّ أن يشاء اللّه»