هوالحق


می جوشیم !

در تب وتابیم !

چون موجی خروشان به ساحل دنیا می تازیم تا که چه ؟؟؟

راست می گفت استاد “ما آدمها در درون شلوغیم “

همه موافق هستید که به شدت به دنبال یه چیز هستیم وآن آرامش درونی ست ؟؟؟

وَمَنْ أَعْرَضَ عَن ذِكْرِى فَإِنَّ لَهُ مَعِيشَةً ضَنكاً         طه/124

و هر كس از ياد من روى گرداند، پس همانا براى او زندگى تنگ و سختى خواهد بود و ما او را در قيامت نابينا محشور مى‏كنيم.

یه جاهایی که خیلی کارمون گیره …اصطلاحا می گیم همه درها به روم بسته ست …اون جاهاکه

در خود فرو می ریم انگار کسی ما را از درون ذوب می کنه …احساس سوختن می کنیم …

شاید گاهی احساس خفگی …

قدری آرام باشیم …نفسی عمیق …الحمدلله رب العالمین …

چقدر خداوند عالم زیبا فرمود :


الَّذِينَ ءَامَنُواْ وَتَطْمَئِنُّ قَلُوبُهُم بِذِكْرِ اللَّهِ أَلَا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ‏       رعد /28
(هدايت شدگان) كسانى هستند كه ايمان آورده و دلهايشان به ياد خدا آرام مى‏گيرد. بدانيد كه تنها با ياد خدا دلها آرام مى‏گيرد.

تو دنیا به هر دری بزنیم آرامشی نمی یابیم( کسی یافت یاعلی به ماهم نشون بده )

میدونید چرا ؟ معلومه دنیا محدوده آدمی با محدود به بن بست محدودیت می خوره !

محدودیت برای آدمی ملال آور وتکرارساز ه اما خداوند بی انتها در محبت و رحمت است .

براساس آیات قرآن کریم عوامل آرامش رو در ادامه مطالب بخونید.

امتحان کنیم

واقعا اگر خداوند را حاضر و ناظر برخود ببینیم تنها می شویم ؟اضطراب داریم ؟به در بسته می خوریم ؟

……………………………………………………………………………………………………………..

1.ياد خدا تنها به ذكر زبانى نيست، اگر چه يكى از مصاديق روشن ياد خداست، زيرا آنچه مهم است ياد خدا بودن در تمام حالات خصوصاً در وقت گناه است.


ياد خداوند بركات بسيار دارد، از جمله:
الف: ياد نعمت‏هاى او، عامل شكر اوست.
ب: ياد قدرت او، سبب توكّل بر اوست.
ج: ياد الطاف او، مايه محبّت اوست.
د: ياد قهر و خشم او، عامل خوف از اوست.
ه: ياد عظمت و بزرگى او، سبب خشيت در مقابل اوست.
و: ياد علم او به پنهان و آشكار، مايه حيا و پاكدامنى ماست.
ز: ياد عفو و كرم او، مايه اميد و توبه است.
ح: ياد عدل او، عامل تقوا و پرهيزكارى است.
2.دستيابى به اطمينان و آرامش مى‏تواند عوامل گوناگونى داشته باشد، ولى در رأس آنها آگاهى و علم جلوه ويژه‏اى دارد؛
- كسیكه مى‏داند ذرّه‏ى مثقالى از كارش حساب دارد، «مثقال ذرة خيراً يره»(155) نسبت به تلاش و فعّاليّتش دلگرم است.
- كسى‏كه مى‏داند بر اساس لطف و رحمت الهى آفريده شده، «الاّ من رحم ربّك و لذلك خلقهم»(156) اميدوار است.
- كسى‏كه مى‏داند خداوند در كمين ستمگران است، «انّ ربّك لبالمرصاد»(157) آرامش دارد.
- كسى‏كه مى‏داند خداوند حكيم و عليم است وهيچ موجودى را بيهوده خلق نكرده است «عليم حكيم» خوش‏بين است.
- كسى‏كه مى‏داند راهش روشن و آينده‏اش بهتر از گذشته است، «والاخرة خير وابقى»(158) قلبش مطمئن است.
- كسى‏كه مى‏داند امام و رهبرش انسانى كامل، انتخاب شده از جانب خداوند و معصوم از هر لغزش و خطاست، «انى جاعلك للنّاس اماما»(159) آرام است.
كسى‏كه مى‏داند كارِ نيك او از ده تا هفتصد بلكه تا بى‏نهايت برابر پاداش دارد، ولى كار زشت او يك لغزش بحساب مى‏آيد دلخوش است. «مثل الّذين ينفقون اموالهم فى سبيل اللَّه كمثل حبة انبتت سبع سنابل فى كلّ سنبلة مأئة حبة»(160)
- كسى‏كه مى‏داند خداوند نيكوكاران را دوست دارد، «ان اللَّه يحب المحسنين»(161) به كار نيكش دلگرم مى‏شود.
- كسى‏كه مى‏داند كار خيرش آشكار و كار شرّش پنهان مى‏ماند، «يا من اظهر الجميل و ستر القبيح» شاد است.


و…

هرچه بگوییم از فضل سخن معبود کم است …